همینگوی از اولین نویسندگانی بود که اثرات روان‌شناختی غیرانسانی جنگ را شرح داد. با این وجود جنگ چیزی بیش از آشنایی صرف او با وحشی‌گری بود. در مجموعه‌ی داستانی که در 1942 برای چاپ آماده کرد، " مردان در جنگ"، همینگوی شرح داد که چگونه هنرهای سربازی و نوشتن در واقع صد‌در‌صد متضاد یکدیگرند. در حالی که سربازی مستلزم این است که شخص در لحظه زندگی کند " بدون قبل و بدون بعد" ، نوشتن خواهان یک ناباوری تعلیقی است - قابلیت خیال‌انگیزی که می‌تواند مردی را در صحنه‌ی کارزار بکشد. و سرانجام آن که، علاقه‌ی همینگوی به جنگ، دل‌نگرانی‌هایش را درباره‌ی نقش تخیل در نوشتن و اینکه چه جایی در زندگی روزمره دارد، تحت تاثیر قرار داد.
( صفحه 45)
...
همینگوی بسیار زود به اندازه‌ای از شهرت دست یافت که شخصیت‌اش تغییر کرد: زمانی نویسنده‌ی آرزومند، حساس و مشهوری بود که به‌طور متفاوتی از، هِم، ویمج، و تاتی متمایز بود و حال به فردی ماجراجو تبدیل شده بود که به منتقدان ناسزا می‌گفت و متهورانه با دوستانش بهم می‌زد. همان‌طور که گرترود استاین می‌گفت، به‌نظر می‌رسید که همینگوی با خودش در جنگ است، سبعیت خشن او بدل به " پوششی گشت که به راستی در آن آرام و زیبا بود." به همین خاطر خوانندگان با بصیرت می‌خواهند دریابند که چرا نویسنده‌ای با این همه توانایی در ضبط بیسار ظریف و مختصر هیجانات، خودش را مجاز دانست که به گفته‌ی ادموند ویلسون، به کسی با " بدترین شخصیت‌های داستانی که از خود ساخته است" تبدیل گردد.
( صفحه 37)
عنوان: یک فنجان قهوه با همینگوی
نویسنده: کرک کورنات
مترجم: سهیلا فرزاد
ناشر: سمام
سال نشر: چاپ اول 1391
شمارگان: 1100 نسخه
شماره صفحه: 104 ص.
قیمت: 42000 ریال
موضوع: همینگوی، ارنست—نقد و تفسیر/ داستان نویسان آمریکایی—قرن 20 م.