... آدم هایی که رفته‌اند، از قدیم قدیم تا نزدیک‌تر به زمان ما، گاهی به بهانههایی ... یعنی آدم‌های خیلی عزیز، مادری، خواهری، دوستی و یا شاعری بزرگوار از ته ته زمانه، حتی موقعی که آدم آگاهانه به یادشان نیست، گاهی به بهانههایی ناغافل خودشان را به یاد آدم می‌آورند، مثل شعری از شاعری از هزار سال پیش که آدم صلح اول وقت بیخودی شروع می‌کند پیش خودش زمزمه کردن، و یا نشانه هایی سر راه گذرگاه آدمیزاد که جابه‌جا یاد عزیز رفته‌ای را که با جان آدم پیوند داشت، به ذهن آدم بر‌می‌گرداند، و باز نه چندان آگاهانه، و فقط مدتی بعد هست که آدم با تفکر آگاهانه متوجه می‌شود که آن نشانه‌های خاطره‌انگیز انگار که به شکلی تذکری‌ست از جانب آن عزیز پریده و رفته که: مرا به خاطر بیاور، که دارم به این شکل و با این نشانه‌ها خودم را به یاد تو می‌آورم، تو که در بین دیوارهایی این همه بیگانه با زمینه مالوف‌ات، داری می‌چرخی، از من یاد کن و این در حکم دیدار توست از سنگ گور من ...
عنوان: درخت ارغوان (نامه‌هایی از پراگ)
نویسنده: پرویز دوائی
ناشر: جهان کتاب
سال نشر: چاپ اول، 1392
شمارگان: 1000 نسخه
صفحه: 105 ص.
موضوع: نامه‌های فارسی-- قرن 14
قیمت: 50000 ریال