آخرین انار دنیا

می‌گوید: من از عشق می‌میرم.

از این حرف، رفقایش روده‌بر شدند. آن جاست که کلیدهایش را نشان می‌دهد و می‌گوید:

این کلید دروازه های خیالی است!

اسم کلیدهایش را می‌گوید. از کلیدی حرف می‌زند که در روزی بارانی دری را خواهد گشود.

×××

- همین جاست. دو وجب زمینی که از بهشت روی زمین افتاده است ...

چهار سال قبل هم، این‌جا آمده بود و بوی این قله را می‌شناخت. آن‌جا درخت اناری که کوچک بود ایستاده بود. سریاس صبحگاهی فریاد زد:

- خدای من ... بی‌شک این آخرین انار دنیاست. هیچ جای دنیا، هیچ درختی در این ارتفاع نمی‌روید.

آن درخت، " آخرین انار دنیا" بود. آن‌جایی که زمین تمام می‌شد و سرزمین‌های خدایی شروع می‌شد. آن جایی که آدم احساس بی‌پایان و همیشگی بودن می‌کرد. انگار این انار حد جدایی زمین و آسمان بود.

عنوان: آخرین انار دنیا ( دواهه‌مین هه‌ناری دونیا)

نویسنده: بختیار علی

مترجم: آرش سنجابی

ناشر: افراز

سال نشر: چاپ چهارم، 1391

صفحه: 344 ص.

موضوع: داستانهای کردی-- عراق-- قرن 20م.

شمارگان: 1100 نسه

قیمت: 155000