نه راهی به رویا می‌رسد
نه رویایی به راه
بر می‌گردم
به رنگ‌های رفته‌ی دنیا
به موهای مادرم
پیش از آنکه پدر ببافدش
به خاک
پیش از آن که تو در آن به خواب روی
و آن کتاب کوچک غمگین
- پیامبر شدن در جزیره‌ی متروک-
از هم
به هم گریخته‌ایم
از خاک
به زیر خاک
و انگار تمام جاده‌ها را
با پرگار کشیده است
و انگار مرگ نقطه‌ای است
که به پایان تمام جمله‌ها می‌آید
و آن پرنده‌ی کوچک
که رویای من و تو بود
در دهانش برگی گذاشته‌اند
تا سکوت کند
از شب به شب گریخته‌ایم
دست‌هایت را به تاریکی فرو ببر
و هر چه را که لمس کردی
باور کن
...
کافه‌ای تاریک
بیست و چهار دقیقه روبروی هم
بیست و چهار دقیقه سکوت
- رنگ‌های رفته را مجسم کن
رویاهای گمشده در مه را
راست می‌گفت
نبودن
بیشتر از بودن بود
بلند شدم
قهوه را حساب کردم
و بیرون آمدم
از دنیا.
...
به شانه‌ام زدی
که تنهایی‌ام را تکانده باشی
به چه دل خوش کرده‌ای؟!
تکاندن برف
از شانه های آدم برفی؟
عنوان: رنگ‌های رفته‌ی دنیا
شاعر: گروس عبدالملکیان
ناشر: آهنگ دیگر
سال نشر: چاپ نهم 1391
صفحه: 85 ص.
شمارگان: 2200 نسخه
موضوع: شعر فارسی-- قرن 14
قیمت: 28000 ریال