اسمت را سهواً نحواً صرفاً غلط نوشته ام، معذورم
حالا روز از نو، روزی از نو
می روم سر کار
کارم را عوض می کنم هی
کارم من را عوض می کند هی
دیگر چشمم به راه نیست
حالا راه صرف می کند اسمت را هی
قطع می کند حرفت را هی
دیگر حتی یادم نمی آید دستت را، خطم را
پایم را که مامورم از رفتن
از غلط های نحوی معذورم
زندگی پر است از غلط های نحوی
سهواً نحواً صرفاً از چشم به هر راهی ممنونم
در انتهای یک جمله شروع می شوم و
می بینم طعم سیگارم فرق کرده است
هنوز دوستت دارم را طوری می گویی که انگار تمام شد
سکوت می کنم یکی در میان در ابتدای جمله ای که نمی گویم
چقدر انتزاعی تر از خدا ایستاده ای توی فکرم
چقدر نگاهت می کنم غم انگیز تر از گفتن یک تسلیت
چقدر نمی روی وقتی که نمی شود باشی
وقتی طعم سیگارم فرق کرده است
سر و ته می کشم حرف هایی که دود می شوند و می سوزد لبم
هنوز دوستت دارم را غم انگیز تر از گفتن یک تسلیت
چقدر نمی روی یکی در میان جمله ای که نمی گویم
چقدر انتزاعی تر از نگاه در انتهای سکوت
چقدر ایستاده ای وقتی که نمی شود انگار تمام شد.
عنوان کتاب: از غلط های نحوی معذورم
نویسنده: لیلا صادقی
ناشر: ثالث
چاپ اول: 1389
شمارگان: 1100 نسخه
موضوع: شعر فارسی- قرن 14
قیمت: 20000 ریال
شماره صفحه: 80 ص.